شجره نامه و خویشاوندی آیت اللهی های یزدی

انسانشناسی اجتماعی و فرهنگی ، خویشاوندی ، شجره نسب ، سلسله نسب ، آیت اللهی های یزد

شجره نامه و خویشاوندی آیت اللهی های یزدی

انسانشناسی اجتماعی و فرهنگی ، خویشاوندی ، شجره نسب ، سلسله نسب ، آیت اللهی های یزد

شجره نامه و خویشاوندی آیت اللهی های یزدی
علی رضا آیت اللهی alireza ayatollahi

متولد 1324 . مقیم تهران ( Tehran ) از 1344
دارای تحصیلات ادبیات در ایران ، زبان و ادبیات و فرهنگ و تمدن در اکس آن پرووانس فرانسه ، علوم اجتماعی در ایران ، معماری در ایتالیا ، شهرسازی در اسپانیا ، و مدیریت دولتی ، و دوره های دکتری آمایش سرزمین ، مردم شناسی - جامعه شناسی و اقتصاد در دانشگاه اکس - مارسی . فعالیت سردبیری ماهنامه علمی - هنری ، سرویراستاری ادبی ، فنی و علمی در متون اقتصادی - اجتماعی - فرهنگی . سردبیری ماهنامه مجلس . آموزش آئین نگارش به مدیران کشور ، آموزش ادبیات فارسی در دانشگاه ( عضو هیئت علمی سابق دانشگاهها ) . دارای بیش از دویست تالیف و تصنیف ( استاد سابق پژوهش ) . هم اکنون : پژوهشگر آزاد ؛ که از جمله در این سایت اگر چه مورٌخ نما است در واقع بیشتر به تاریخ شفاهی در حوزه آنتروپولوژی و اتنولوژی می پردازد و انتظار یاری از تمام نیکو صفتان . با تمنٌای نظردهی از صاحبنظران .

۲ مطلب در شهریور ۱۳۹۳ ثبت شده است

پنجشنبه, ۲۷ شهریور ۱۳۹۳، ۱۲:۲۱ ب.ظ

روز شعر و ادب مبارک باد !

پدرم به عموی شاعرم می گفت گاهی آنقدر خسیس می شوی که سر دو قران دو ساعت چانه زنی می کنی ! و گاهی هم آنقدر دست و دل باز یا در واقع ولخرج می شوی که نمی دانی پول قلمبه را می شود پس انداز هم کرد برای روز مبادا ؛ به خصوص تو که هنوز سه تا دختر عروس نشده داری ، خانه ات تعمیرات اساسی لازم دارد ، و بعدش هم خدای نا خواسته پیری و کوری هم هست ... حالا می خواهی باز هم کتاب چاپ کنی و مجٌانی به این و آن بدهی ؟!!! .

پدرم میان هفت برادرانشان ارشد تر از همه بود و شش تای دیگر بهش حرمت می گذاشتند . این بود که یک روز عموی شاعرم در ییلاق پنهان از پدرم به من گفت : دریزد نه دیوان شاعران را خوب چاپ می کنند، نه می توانند به فروش برسانند . تهران کهرفتی ببین میتوانی یک ناشر خوب برایم پیدا کنی ؟ . والله نمی دانم چع سالی بود ؛ به گمانم هنوز 1350 نشده بود .

در تهران منزل کوچکترین عموهایم میهمان بودم که بحث شعر شد ؛ و موضوع دیوان شعر آن یکی عمو را مطرح کردم که می خواست چاپش کند و... عموی کوچکم گفت خانواده استوار ... که در دفاع از شاه کشته شده است در طبقه ی تحتانی ایشان می نشینند و گویا با ناشری رفت و آمد دارند ؛ و مرابه آنها معرفی کرد وقضیه ادامه یافت .

خلاصه سر ازمغازه ناشر که پیر مردی باسواد و دنیا دیده بود درآوردم ، و به مذاکره با وی .رکٌ وراست موضوع رابرایش تعریف کردم .

گفت: عمویت چه شعری میگوید ؟

گفتم : همه چیز ، درهم ، در ستایشِ خدا ، و...  

گفت : خدا اجرش بدهد ! دیگر چه ؟ ..

گفتم : پیامبر (ص) ، و امام ( ع ) ها ...

گفت : شفیع روز جزایش باشند الهی !

گفتم :برخی از مقامات رسمی کشوری

گفت : رسما" ؟!!! ، فوقش برایش چند پیت شیره گندیده روستاهای ملایر و انجیر خشکه روستاهای اصطهبانات و... میفرستند تا  قدر خوشخد متیش رابداند !!! (1) ؛ فقط مدٌاح است !

گفتم : خیر ، عاشقانه هم سروده است ...

گفت : نتیجه ای هم گرفته است ؟

گفتم : از چه ؟

گفت : ازغزل

گفتم :غزل ؟ دختر آقا مرتضی را میگوئی؟ چه ربطی به عموی من ؟

گفت : نه ! معشوقه ی شعرهایش ...

گفتم : من از کجا بدانم ؟! برای من که تعریف نمیکند ...

گفت : پس حقیقت را نمی گوید ... فقط شعر می گوید !.. به هر حال تو هم باید از همین جوانی یاد بگیری ، سابقه ای ... ، تجربه ای ...

گفتم از کجا فهمیدی که من هم شاعرم ؟!.

گفت : ازقیافه ات میبارد !

گفتم اهل شوخی نیستم ؛ گاهی سر و ته کنده یک چیزی می نویسم.

گفت : شعر ، خودش شوخی است ! دیگر چه شعری می گوید ؟

گفتم :همین شوخی! شعرهای فکاهی ...

گفت :خوب ، الحمدلله که مرثیه و نوحه ندارد که ما را به گریه بیاندازد ؛ هزار مصیبت خود را داریم ، دوطرف هم برایمان مرثیه می خوانند ... چرا همه از گریه و افسردگی و نا امیدی و در نتیجه عدم تحرک ما ملٌت خوششان می آید ؟ ! . خوش به حالش که دلش خوش است و شعرشادمی گوید . ببینم ! یک بیسواد روستائی است ؟! ؛ خوب ! حالا شد یک چیزی ! اینها رابفرستد مجلٌه توفیق ، برایش چاپ میکنند ، پولی هم ازش نمی گیرند ...

گفتم : من شوخی نمی کنم ، جدٌی می گویم 

کفت : دیدی که آمدی نسازی ! ، شعر که جدٌی نیست برادرم ؛ فقط چند نفر شاعر داریم که کتابهایشان دخل و خرج می کند و آنهم باتبلیغات مستقیم و غیر مستقیم دولت برای شعر نو ! حتی دیوان های رهی معیری و امیری فیروز کوهی هم آنطور که باید و شاید دخل و خرج نمی کنند ... این ها هم که می بینی از طرف دولت حمایت میشوند ؛ برای بقیه که شعر ، آب و نان نمیشود . فکر نان کن که خربزه آب است ! ؛ شعر که آب هم ندارد ! اگر دارد این چند هزار نفر شاعر بگذارند در کوزه آبش رابخورند ؛ نه برای شاعر آبدارد نه برای ناشر نان ! ؛ منهم ازشعر فقط کتاب موش و گربه چاپ می کنم ؛ مردم خوششان میآید ، می خرند ... (2)

(1) از هرجائی هدیه هائی برای دربار میفرستادند که برخی مثل شیره و انجیر خشکه هم بودند . اینها را پس ازاینکه در دربار نگه می داشتند و فاسد یا نیمه فاسد میشد کَرَم !!! می کردند و برای برخی چون همین خانواده ی استوار ...میفرستادند .

(2) به گمانم از همان جا بود که تصمیم گرفتم یا شعر نگویم یا شعر آبداربگویم ؛ امٌا وقتی درفرانسه شروع به جغرافی خواندن کردم متوجه شدم که کره زمین رو به گرم شدن می رود و جهان رو به کم آبی ، خشکسالی و خشکی ، طبع من هم خشکید ؛ آی بخشکی شانس !        


۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۷ شهریور ۹۳ ، ۱۲:۲۱
علیرضا آیت اللهی
چهارشنبه, ۱۹ شهریور ۱۳۹۳، ۰۵:۱۴ ب.ظ

دیدار دماوند در شهر تهران

دیدن دماوند در تهران

از زمین تا آسمان یک کاف دیدم من ؟ . ندیدم .
قلٌه ئی افسانه ئی چون قاف دیدم من ؟ . ندیدم .
واقعیت را بگویم ؟ آنچه را وِی آفریده
در ورای سایر الطاف دیدم من ؟ . ندیدم .

گروه : کهن
نوع : چهار پاره
نام : دماوند
شاعر : علیرضا آیت اللهی
موضوع : طنز اجتماعی در باره مشاهده قلٌه دماوند توسط یک شهرستانی تازه به تهران رسیده .
تاریخ : تابستنان 1344 
محل : تهران

چرا این شعر ؟
تصور می کنم قبل از اینکه در سال 1344 برای ورود به دانشگاه تهران و نهایتا" اقامت دائم در این شهر بزرگ ، و به اصطلاح « دراندر دشت » و «هزارتو » ، بابرخی ازمردم « هزار چهره » و تحت انقیاد حکروایانی « هزاردستان »! برای نخستین بار به سوی این شهر مسافر شوم ، اصیل تر ، بومی تر ، ایرانی تر ، مذهبی تر ... بودم ؛  وبه خصوص بسیار ساده تر و صاف و پاک تر از امروز فکر می کردم . هر موضوعی را ساده می پنداشتم و ساده تصور میکردم ؛ ازجمله این که قلٌه دماوند در هرکجای تهران قابل مشاهده است ! ؛ به پشت بام خانه ی محل اقامتم رفتم و قلٌه دماوند را ندیدم : تهران شهری است تنیده و درهم بافته ، باساختمان هائی نسبتا" بر افراشته ، و ...که دیریا زود درهم می شکنند... و من به دنبال یگانگی ها بودم ، زیبائی های ... استوار و ماندگار چون قلٌه دماوند...
 ...وحال پس از نیم قرن از خود می پرسم چند هزار سال نوری میان تصور و حقیقت فاصله است ؟ ؛ میان احساس و منطق ؟
این شعر را در سایت شعر نو حدود 40 نفر خوانده اند و حدود بیست نفر به آن رای داده اند .
۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۹ شهریور ۹۳ ، ۱۷:۱۴
علیرضا آیت اللهی