اندر ارتباط عینک و ریش با سواد

اندر ارتباط عینک و ریش با سواد

صاحب بن عباد یک چندی

گر بگویم چگونه ، میخندی

رفت در کوزه تا که فکر کند

آنچه را فکر کرده ذکر کند

خیس خورد و سوادش اندر نم

آب رفت و بشد همه ، کم کم

خواست تا برجهد از آن کوزه 

با سر اندر فتاد بر پوزه

گفت : یارب کمک نمای مرا

من در این دام کرده ای تو چرا ؟

هاتفش گفت : التماس دعا !

مرد بی عقل و هوش را چه بها؟

صاحبی ؟ باش صاحب خردی

بی خرد ره به هیچ جا بَرَدی ؟

پس بخوان پیرمرد بیش از پیش

که خرد نه به عینک است نه ریش !

حسین جان ! تو شفیعی ، شفاعتی بنما

یا حسین (ع) شهید

بیا که تا که بگوئیم : « یا حسین شهید »

به یاد آنکه به جانش مرام ما برهید

«حق» از نفس گرمش آبیاری شد

بداد جان ز سیه دل ، بهایِ روز سفید

حسین ، آیت حق در مرام ماست ، ولی

زبان ما به حسین است و دستمان به یزید

حسین جان ! تو شفیعی ، شفاعتی بنما

تعقٌلی بنمائیم ...در بر خورشید

سیاهکاری ما کمتر از جهالت نیست

خدای ! بار الها ! تعقلات مزید

ز خودفریبیمان کم شود به حدٌاقل

دِه آن خرد که فزاید به عبد های عبید

سفید باد همیشه مراسم خوبان

تمام لعنت حق بر سیه دلان پلید

علیرضا آیت اللهی 11/8/1393